10 صفت بند 88
آن كه فراتر رفت و چيره گشت (مَنْ عَلا فَقَهَرَ)
آن كه دارا گشت و توان يافت (مَنْ مَلَکَ فَقَدَرَ)
آن كه نهان شد و آگاهى يافت (مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ)
آن كه پرستش شد و ارج نهاد (مَنْ عُبِدَ فَشَکَرَ)
آن كه نافرمانى شد و آمرزيد (مَنْ عُصِيَ فَغَفَرَ)
آن كه انديشه ها او را فرا نگيرد (مَنْ لا تَحْوِيهِ الْفِکَرُ)
آن كه ديده اى او را در نيابد (مَنْ لا يُدْرِکُهُ بَصَرٌ)
آن كه اثرى بر او پوشيده نماند (مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ أَثَرٌ)
روزي دهنده آدميان (رَازِقَ الْبَشَرِ)
اندازه دهنده هر اندازه (مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ)
10 صفت بند 89
نگهدار (حَافِظُ)
آفريننده (بَارِئُ)
پديد آورنده (ذَارِئُ)
بسيار بخشنده (بَاذِخُ)
گشايشگر (فَارِجُ)
فراخي بخش (فَاتِحُ)
برگيرنده زيان (کَاشِفُ)
ضمانت كننده (ضَامِنُ)
فرمان ده (آمِرُ)
بازدارنده (نَاهِي)
10 صفت بند 90
آن كه جز او غيب نداند (مَنْ لا يَعْلَمُ الْغَيْبَ إِلا هُوَ)
آن كه برنگرداند بدى را جز او (مَنْ لا يَصْرِفُ السُّوءَ إِلا هُوَ)
آن كه آفريدگان را جز او نيافريند (مَنْ لا يَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلا هُوَ)
آن كه گناه را جز او نيامرزد (مَنْ لا يَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلا هُوَ)
آن كه نعمت را جز او كامل نكند (مَنْ لا يُتِمُّ النِّعْمَةَ إِلا هُوَ)
آن كه دلها را جز او دگرگون نكند (مَنْ لا يُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلا هُوَ)
آن كه كارها را جز او تدبير ننمايد (مَنْ لا يُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلا هُوَ)
آن كه باران را جز او فرو نبارد (مَنْ لا يُنَزِّلُ الْغَيْثَ إِلا هُوَ)
آن كه روزى را جز او نگستراند (مَنْ لا يَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلا هُوَ)
آن كه مردگان را جز او زنده نسازد (مَنْ لا يُحْيِي الْمَوْتَى إِلا هُوَ)
10 صفت بند 91
ياور ضعيفان (مُعِينَ الضُّعَفَاءِ)
همراه غريبان (صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ)
يار دوستان (نَاصِرَ الْأَوْلِيَاءِ)
چيره بر دشمنان (قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ)
بالا برنده آسمان (رَافِعَ السَّمَاءِ)
مونس برگزيدگان (أَنِيسَ الْأَصْفِيَاءِ)
محبوب پروا پيشگان (حَبِيبَ الْأَتْقِيَاءِ)
گنجينه تهيدستان (کَنْزَ الْفُقَرَاءِ)
معبود توانگران (إِلَهَ الْأَغْنِيَاءِ)
كريم ترين كريمان (أَکْرَمَ الْکُرَمَاءِ)
10 صفت بند 92
كفايت كننده از هر چيز (کَافِيا مِنْ کُلِّ شَيْءٍ)
پاينده بر هر چيز (قَائِما عَلَى کُلِّ شَيْءٍ)
آن كه چيزى مانند او نيست (مَنْ لا يُشْبِهُهُ شَيْءٌ)
آن كه چيزى بر فرمانروايي اش نيفزايد (مَنْ لا يَزِيدُ فِي مُلْکِهِ شَيْءٌ)
آن كه چيزى بر او پوشيده نيست (مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْءٌ)
آن كه چيزى از خزانه هايش نكاهد (مَنْ لا يَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِهِ شَيْءٌ)
آن كه مانندش كسى نيست (مَنْ لَيْسَ کَمِثْلِهِ شَيْءٌ)
آن كه چيزى از علمش پنهان نماند (مَنْ لا يَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَيْءٌ)
آن كه به همه چيز آگاه است (مَنْ هُوَ خَبِيرٌ بِکُلِّ شَيْءٍ)
آن كه همه رحمتش همه چيز را فرا گرفته است (مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَيْءٍ)
10 صفت بند 93
اكرام كننده (مُکْرِمُ)
روزي بخش (مُطْعِمُ)
نعمت دهنده (مُنْعِمُ)
عطابخش (مُعْطِي)
بي نيازكننده (مُغْنِي)
ذخيره گذار (مُقْنِي)
نابودكننده (مُفْنِي)
زنده ساز (مُحْيِي)
خشنودكننده (مُرْضِي)
رهايي بخش (مُنْجِي)
10 صفت بند 94
آغاز و انجام هر چيز (أَوَّلَ کُلِّ شَيْءٍ وَ آخِرَهُ)
پرستيده و دارنده هر چيز (إِلَهَ کُلِّ شَيْءٍ وَ مَلِيکَهُ)
پروردگار و سازنده هر چيز (رَبَّ کُلِّ شَيْءٍ وَ صَانِعَهُ)
آفريننده و برآورنده هر چيز (بَارِئَ کُلِّ شَيْءٍ وَ خَالِقَهُ)
گيرنده و گشاينده هر چيز (قَابِضَ کُلِّ شَيْ ءٍ وَ بَاسِطَهُ)
آغاز كننده هر چيز (مُبْدِئَ کُلِّ شَيْءٍ وَ مُعِيدَهُ)
پديدآورنده و اندازه بخش هر چيز (مُنْشِئَ کُلِّ شَيْءٍ وَ مُقَدِّرَهُ)
هستي بخش و جنباننده هر چيز (مُکَوِّنَ کُلِّ شَيْءٍ وَ مُحَوِّلَهُ)
زنده كننده و ميراننده هر چيز (مُحْيِيَ کُلِّ شَيْءٍ وَ مُمِيتَهُ)
آفريننده و ميراث بر هر چيز (خَالِقَ کُلِّ شَيْءٍ وَ وَارِثَهُ)
10 صفت بند 95
بهترين يادكننده و يادشده (خَيْرَ ذَاکِرٍ وَ مَذْکُورٍ)
بهترين ثناپذير و ثناشده (خَيْرَ شَاکِرٍ وَ مَشْکُورٍ)
بهترين ستاينده و ستوده (خَيْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ)
بهترين گواه و گواه پذير (خَيْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ)
بهترين خواهنده و خوانده شده (خَيْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ)
بهترين پاسخ دهنده و پاسخ داده شده (خَيْرَ مُجِيبٍ وَ مُجَابٍ)
بهترين يار و همدم (خَيْرَ مُونِسٍ وَ أَنِيسٍ)
بهترين همراه و همنشين (خَيْرَ صَاحِبٍ وَ جَلِيسٍ)
بهترين سويه و آهنگ (خَيْرَ مَقْصُودٍ وَ مَطْلُوبٍ)
بهترين دوستدار و دوستي پذير (خَيْرَ حَبِيبٍ وَ مَحْبُوبٍ)
10 صفت بند 96
آن كه به خواهنده اش پاسخ گويد (مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعَاهُ مُجِيبٌ)
آن كه براى فرمانبرش دوست است (مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطَاعَهُ حَبِيبٌ)
آن كه به دوستدارش نزديك است (مَنْ هُوَ إِلَى مَنْ أَحَبَّهُ قَرِيبٌ)
آن كه براى كسي كه از او نگهدارى طلبد ديده بان است (مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِيبٌ)
آن كه به هركه به او اميد بندد كريم است (مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِيمٌ)
آن كه هركه از او نافرمانى كند بردبار است (مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِيمٌ)
آن كه در بزرگي اش مهربان است (مَنْ هُوَ فِي عَظَمَتِهِ رَحِيمٌ)
آن كه در فرزانگى بزرگ است (مَنْ هُوَ فِي حِکْمَتِهِ عَظِيمٌ)
آن كه در نيكي اش ديرينه است (مَنْ هُوَ فِي إِحْسَانِهِ قَدِيمٌ)
آن كه به هر كه او را خواهد دانا است (مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرَادَهُ عَلِيمٌ)
10 صفت بند 97
سبب ساز (مُسَبِّبُ)
شوق آفرين (مُرَغِّبُ)
برگرداننده (مُقَلِّبُ)
پيگير (مُعَقِّبُ)
سامان بخش (مُرَتِّبُ)
هراس آور (مُخَوِّفُ)
بر حذردار (مُحَذِّرُ)
يادآور (مُذَکِّرُ)
تسخيرگر (مُسَخِّرُ)
دگرگون ساز (مُغَيِّرُ)
10 صفت بند 98
آن كه علمش پيش است (مَنْ عِلْمُهُ سَابِقٌ)
آن كه وعده اش راست است (مَنْ وَعْدُهُ صَادِقٌ)
آن كه لطفش آشكار است (مَنْ لُطْفُهُ ظَاهِرٌ)
آن كه فرمانش چيره است (مَنْ أَمْرُهُ غَالِبٌ)
آن كه كتابش استوار است (مَنْ کِتَابُهُ مُحْکَمٌ)
آن كه حكمش شدنى است (مَنْ قَضَاؤُهُ کَائِنٌ)
آن كه قرآنش باشكوه است (مَنْ قُرْآنُهُ مَجِيدٌ)
آن كه فرمانروايي اش ديرين است (مَنْ مُلْکُهُ قَدِيمٌ)
آن كه بخشش فراگير است (مَنْ فَضْلُهُ عَمِيمٌ)
آن كه پايگاهش بس بزرگ است (مَنْ عَرْشُهُ عَظِيمٌ)
10 صفت بند 99
آن كه شنيدنى از شنيدن ديگر بازش ندارد (مَنْ لا يَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ)
آن كه كارى از كار ديگر منعش نكند (مَنْ لا يَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ)
آن كه گفتارى از گفتار ديگر سرگرمش نكند (مَنْ لا يُلْهِيهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ)
آن كه درخواستى از درخواست ديگر او را به اشتباه نيافكند (مَنْ لا يُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ)
آن كه چيزى از چيز ديگر پرده اش نشود (مَنْ لا يَحْجُبُهُ شَيْءٌ عَنْ شَيْءٍ)
آن كه اصرار اصراركنندگان او را به ستوه نياورد (مَنْ لا يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ)
آن كه آرمان واپسين جويندگان است (مَنْ هُوَ غَايَةُ مُرَادِ الْمُرِيدِينَ)
آن كه نهايت همّت عارفان است (مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ الْعَارِفِينَ)
آن كه پايان جستجوى جويندگان است (مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِينَ)
آن كه غبارى در سراسر هستى بر او پوشيده نيست (مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ ذَرَّةٌ فِي الْعَالَمِينَ)
10 صفت بند 100
بردبارى كه شتاب نكند (حَلِيما لا يَعْجَلُ)
بخشنده اى كه بخل نورزد (جَوَادا لا يَبْخَلُ)
راستگويى كه تخلّف نكند (صَادِقا لا يُخْلِفُ)
عطاكننده اى كه خستگى نپذيرد (وَهَّابا لا يَمَلُّ)
چيره اى كه شكست ناپذير است (قَاهِرا لا يُغْلَبُ)
بزرگى كه به وصف در نيايد (عَظِيما لا يُوصَفُ)
دادگرى كه ستم ننمايد (عَدْلا لا يَحِيفُ)
توانگرى كه نيازمند نشود (غَنِيّا لا يَفْتَقِرُ)
بزرگى كه كوچك نگردد (کَبِيرا لا يَصْغُرُ)
نگهدارى كه غفلت ننمايد (حَافِظا لا يَغْفُلُ)
درباره این سایت